Een eigen huis, een plek onder de zon!

Hallo allemaal,

Daar zijn we weer!....... Bedankt voor al jullie reacties, we worden er nog steeds erg blij van!! :-D

15 januari vertrekken we uit Adelaide. We gaan eerst nog naar een chocolade fabriek waar we een rondleiding krijgen, de rondleiding begint goed namelijk met het proeven van...... jawel..... chocolade! :-) Na een verhaal over het ontstaan van de fabriek en uitleg over de producten die er gemaakt worden mogen we kijken in de fabriek, dat wil zeggen we mogen door een glazen wand naar de mensen kijken die paaseieren aan het maken zijn. Een soort van aapjes kijken dus en dat is best leuk! Aan het einde van de rondleiding krijgen we nog meer chocolade wat wij een erg goede afsluiting vinden!
In Adelaide kan je ook een oude gevangenis bezoeken wat ons ook leuk lijkt om te doen, dus gaan we op zoek......en op zoek......en vinden uiteindelijk een.........informatie centrum. Hier leggen we uit waar we naar op zoek zijn waarop de vrouw erg enthousiast reageert: " That's over here!" Wij zijn blij dat we de gevangenis uiteindelijk gevonden hebben! we lopen mee met de vrouw en ze stopt bij een deur..... vol verwachting klopt ons hart......ze opent de deur..........de spanning neemt toe....... we kijken om het hoekje en zien..........een hok met allemaal dossierkasten! ze laat vol enthousiasme de namen zien die in de cel in de muur zijn gekrast en ze vertelt er nog enthousiaster bij dat dit door echte gevangen is gedaan. Dan gaat de deur weer dicht en gaan we nadat we de vrouw uitvoerig bedankt hebben naar buiten. We redden het net totdat de deur dicht is en dan barsten we in lachen uit! wat een grap! We besluiten de gevangenis niet meer te zoeken en rijden door naar Gawler.
In Gawler is namelijk de tv serie Mc leods daughters opgenomen en Cath en ik hebben dit beiden gevolgd, als je dan zo dichtbij bent moet je wel even een kijkje gaan nemen. we gaan in Gawler eerst naar het informatie centrum waar een aantal spullen (lees: laarzen, hoeden, foto's en het bord van Drovers Run) tentoongesteld worden. Hier krijgen we te horen dat je niet bij Drovers kan komen omdat dit tegenwoordig een 5 sterren hotel is, wel wordt ons aangeraden om even door naar Freeling te rijden. Freeling is een klein dorpje en we vragen ons af wat we hier eigenlijk doen maar dan zien we opeens de gungellan pub en de truckstop, even verder staan ook de windmolen en het bad.
Na een tijdje rijden we verder richting Port Augusta. Het oorspronkelijke plan was om door te rijden naar Port Lincoln om met haaien te zwemmen maar dit zit helaas vol tot en met eind januari. Dan maar op naar Wentworth waar we grapes kunnen gaan plukken. Van port Augusta naar Wentworth komen we langs Waikerie waar we het niet kunnen laten om even langs de muray river queen te rijden en....... ze ligt er nog, we zien op Ross en Sem na geen bekenden en rijden via Renmark waar we overnachten! We gaan de volgende dag langs bij Mel onze auto verkoper, hij vult de vloeistoffen bij en pompt de banden van George op zodat hij er weer even tegenaan kan! :-)
Dan nemen we weer afscheid en gaan op naar Wentworth. In Wentworth aangekomen bevalt het ons niet en dus gaan we weer weg uit Wentworth. Het fijne aan dit land is dat het allemaal kan! we stoppen bij een parkeerplaats om een nieuw reisplan te maken, er is ook een bbq en dus besluiten we hier ook te eten, er is ook een kraantje dus besluiten we ook onze haren te wassen en benen en oksels te scheren, er is hier verder niemand en dus besluiten we hier vannacht te slapen! Dezelfde avond belt Mel en zegt ons dat hij misschien wel wat kan regelen en dus gaan we de volgende dag weer op naar Renmark! :-)
Mel kan 1 iemand van ons gebruiken in zijn auto garage om auto's te wassen en het kantoor te poetsen. Linde ziet dit wel zitten en gaat dit doen. Cath en Kim kunnen bij Necta squash gaan plukken en mogen de volgende dag al beginnen. Bij Necta (officieel Nectarius) ontmoeten we zijn vader Gorge en de honden en katten (lees: 12 honden kleine keffertjes waarvan 5 puppy's en 10 katten). Deze mensen zijn Grieks. Gorge leert ons squash plukken, deze groeien in struiken laag bij de grond de grootste mogen we midden op het pad gooien en de kleine in een emmer doen. Gorge is niet zo blij met ons en roept geregeld: " work faster", " Catharina bring the bucket here now!!", "You have problems with the size!" We werken de eerste dag 5 uren en de tweede dag 4, de tweede dag schreeuwt Gorge nog harder tegen ons dan de eerste dag en na het werk komt Necta ons vertellen dat er voorlopig geen werk meer is, wel gaat hij ons bellen als hij weer mensen nodig heeft! Met andere woorden we zijn ontslagen! We besluiten om een rondje te doen langs de fruitboeren om te vragen of ze nog werk hebben, dit levert niks op. De volgende dag blijkt dat Linde ook niet meer naar Mel kan en vertrekken we snel uit Renmark.
We rijden door naar Robinvale waar we bij het informatie centrum een openbare douche treffen, dat is goed om te weten! Robinvale zelf valt een beetje tegen. Er is alleen maar een dure supermarkt en er zijn heel veel aziatische mensen. We ontmoeten bij het informatie centrum Abby, Abby heeft werk en een 4 persoons huis......nu komt zijn baas over een uurtje en kunnen we kennismaken, omdat niet geschoten altijd mis is besluiten we te wachten. twee uren later komt de baas aan, hij heeft geen plek meer in de woning maar als we interesse in werk hebben kunnen we hem bellen. Abby was erg teleurgesteld.... maar zeg nou zelf iedereen wil wel met drie van die leuke meiden als ons wonen toch? Wij vonden het echter niet zo heel erg om niet bij Abby te gaan wonen!
De volgende twee dagen besteden we aan het zoeken van werk, wat betekent dat we in George rijden en bij elke schuur en elk huis naast druivenvelden langsgaan om te vragen of er nog werk is. we ontmoeten hierbij veel leuke, bijzondere, aardige en minder aardige personen en komen in bijzondere situaties terecht. Hieronder de meest opvallende die we niet meer vergeten:
* Fat Louis (uit Portugal): we komen aan bij een hele grote villa, we lopen naar de vrouw des huizes en die belt haar man. Haar man heet Louis en neemt ons mee naar een druivenveld waar geplukt wordt. Lupe krijgt de opdracht om ons voor te doen hoe het druiven plukken werkt is het ons dan wat lijkt hebben we een baan. ook is er nog wel ergens een huisje wat we kunnen huren. Het druiven plukken is volgens ons best goed te doen en we besluiten de baas te vragen wat we gaan verdienen. We zouden $1.80 per doos verdienen en dat is erg weinig. We besluiten dat we nog even overleggen en hem bellen. Louis heet trouwens niet echt Fat Louis en hij is ook niet zo heel erg dik maar we moesten bij zijn naam meteen denken aan de kat uit de film Prinses diary die Fat Louis heet. Dus vandaar dat we hem zo noemen. Deze man is erg dwingend en zou het heel dom vinden dat we het aanbod niet aan zouden nemen. Hij heeft zijn vrouw al vertelt dat we komen en we kunnen er eigenlijk niet meer onderuit volgens hem. Bedankt voor alles we zoeken nog even verder!!!
*Jozef: Jozef (uit Israël) is een viezig mannetje met een te lange pluk borsthaar boven zijn shirt uit. Omdat we maar 5 weken kunnen blijven heeft hij in eerste instantie geen werk voor ons, na even vriendelijk lachen kunnen we zo aan het werk. Hij heeft ook nog 2 persoons hutjes waar we in kunnen wonen en deze mogen we even bekijken. De hutjes zijn het meest vieze wat we ooit gezien hebben, het gemiddelde hondenhok ziet er nog schoner uit. We geven aan dat we er nog even over nadenken en houden deze Jozef achter de hand voor als we niks kunnen vinden.
* Mister Burrito (uit Mexico): We komen aan bij deze beste man en tijdens het hele gesprek eet hij rustig door van zijn stinkende burrito. Hij heeft geen werk meer voor ons maar geeft ons wel een ander adres waar we even zouden kunnen horen. We bedankenhem vriendelijk en gaan weer verder.
* Bruno (uit Turkije): Bruno is de baas over de plaatselijke take away en heeft ook nog wat druivenvelden. Hij zoektinderdaad nog mensenen we kunnen als we willen 24 januari beginnen, dat willen we wel en de volgende dag staan we om 6.15 in onze auto voor zijn take away zoals afgesproken......we zijn een kwartier te vroeg........we wachten....... half zeven de afgesproken tijd..........we wachten.......kwart voor zeven ze kunnen wel een kwartier te laat komen.........we wachten...... zeven uur Bruno bellen, ze hadden er al moeten zijn er komt snel iemand naar jullie toe.......we wachten.......kwart over zeven Bruno bellen: " ik heb ze gebeldm en ze hebben het te druk om jullie op te halen. Proberen we het morgen weer?! zelfde tijd, zelfde plaats! ".......... Dat dachten we niet Bruno!!
Natuurlijk komen we ook leuke, knappe, jonge, aardige maar vooral lekkere Australianen tegen zoals:
*Robert: Robert is niet lang, heeft erg mooie bruine ogen, heeft een lieve uitstraling, gespierde armen, goede kuiten en een lekker kontje.Helaas heeft hij geen werk voor ons, maar we laten wel even ons telefoonnummer achter! ;-)
* Cowboy Bill: Bill is lang, heeft pretoogjes, een cowboyhoed op, een leuke uitstraling en ook geen werk voor ons. Ook aan Bill geven we ons telefoonnummer! ;-)
Misschien is het maar beter ook dat we niet voor Bill of Robert zijn gaan werken, van werken was dan vast niet
zoveel terecht gekomen! :-)
Soms ben je echt op zoek naar werk en soms loop je van George naar de laundromat en kom je Andy (uit Australië) tegen. Helaas heeft Andy zelf al mensen genoeg maar hij gaat even bij zijn kennissen vragen en hij belt ons als hij meer weet.

Nu zullen jullie denken wat teleurstellend allemaal maar op de tweede dag van onze zoektocht kwamen we bij de avocado plukkende Hans aan. Hij was de laatste avocado's aan het plukken en hij zocht nog wel mensen om die dinsdag te verpakken. Dat vinden wij geen probleem en spreken af voor dinsdag de details belt Hans (we noemen hem onderling Hansie) nog even door. Nu we overal geweest zijn en ons telefoonnummer hebben achtergelaten moeten we rustig afwachten. We hebben iig dinsdag werk.
Naast de mensen die we tijdens het werk zoeken ontmoeten treffen we ook steeds dezelfde backpackers: een Frans stelletje, de Duitse Edo (Linde haar favoriet), de Duitse Jessi en de knappe Belgische Kevin (Cath haar favoriet).

Omdat Robinvale best een dood gat is en we geen paar dagen niks te doen hebben besluiten Cath en Kim van zaterdag tot en met maandag naar Mildura te gaan. Linde heeft hier niet zoveel zin in en blijft bij de andere backpackers. Het is best raar om na dik 2 maanden een weekeinde zonder elkaar te zijn maar iedereen is zo tevreden.
In Mildura gaan we op zoek naar een plaats om te slapen en we komen uiteindelijk bij een parkeerplaats bij de rivier uit. Er is een bbq, zijn toiletten en een boiler met heet water voor thee! :-) Het enige minpuntje is dat je hier niet mag overnachten maar dat hebben we even niet gezien....ahum.... ;-) Ook de politie die beide nachten met meerdere auto's op de parkeerplaats staan hebben dit bord even niet gezien denken we! ;-)
Mildura staat bekend om de vele prostituees en we zien ook geregeld auto's langskomen met een prostituee en haar klant op zoek naar een rustig plekje. De tweede nacht komt er een auto naast ons staan waar iemand haar geld verdient maar meer dan 3 minuten geluidsoverlast hebben we niet van deze mensen.
Maandag 26 januari was het Australian day, ze vieren hier dan dat de eerste engelse vloten aangekomen zijn. De mensen vertellen ons dat ze vooral dan eten van de bbq wij doen dat dan maar 2 keer deze dag! Verder is er in Mildura en omstreken niet veel te beleven.
Dinsdag 27 januari kunnen we dan eindelijk avocado‘s gaan verpakken. We ontmoeten Berry de baas, zien Hansie weer, ontmoeten Erik 'de kleine kabouter', Balance de vreemd lachende aziaat en Mangus de hond. Het verpakken is erg makkelijk de machines wassen, wegen en sorteren de avocado's. Wij hoeven ze alleen nog maar in dozen te doen en deze op de lopende band te zetten. Balance zet de dozen vervolgens op een pallet en de kabouter zoekt onderweg de rotten er nog uit! Wat een teamwork!! Onze baas Berry vindt dat we wel lang genoeg in George geslapen hebben en heeft 2 huisjes op het terrein. In 1 van deze huisjes woont de Spaanse Enrique (Kim haar favoriet) en daar kunnen we wel een nachtje slapen. Enrique moet tot 22u werken dus hebben we het huisje voor ons drieën. Er is een 1persoonskamer en een 2 persoonskamer, ....... moeders rustig maar......Enrique heeft een eigen kamer!!!!! Er zijn nog 2 over die wij mogen verdelen! ;-)
We praten nog even gezellig en gaan dan slapen!
De volgende dag gaat de wekker vroeg en verpakken we de laatste avocado‘s. Berry stelt ons voor aan David Smith "Smitthy" die nog wel wat druiven plukkers kan gebruiken! We moeten alleen nog even wachten tot de druiven er klaar voor zijn! Omdat Smitthy en Berry vrienden zijn kunnen we in het andere huisje op het terrein van Berry. We hebben nu een huisje met allemaal een eigen slaapkamer met bed!! We hebben nu een huisje met een badkamer met douche en bad!!
We hebben nu een huisje met een keuken met een oven!!
We hebben nu een huisje met een veranda!!
We hebben nu een huisje met woonkamer met een bank en tv!! (de tv hebben we nog niet gebruikt)
We hebben nu een huisje met erg lieve huisbazen Berry en Rond, een waakhond Mangus, leuke buren Enrique, Hansie met zijn vrouw en kangoeroes!!.
Kortom zo slecht hebben we het niet getroffen!
In de vrije dagen gaan we zwemmen, wandelen, shoppen in Mildura, wijn drinken, zonnen en doen we spelletjes!

Morgen 5 februari is het dan tijd om te gaan werken. Op dit moment hebben we net gegeten bij de MC Donalds en waren we getuigen van een kinderverjaardag. De hele familie heeft een deel van de MC Donalds ingenomen en begint heel hard te zingen! De jarige krijgt een van huis meegenomen taart en allemaal cadeautjes. Best raar om zo je verjaardag in de openbare MC te vieren.
Zo blijven we ons hier verbazen.

We hebben besloten om onzs reisplan te veranderen. Zo vliegen we nu 11 maart pas naar Nieuw Zeeland en 14 april naar Thailand....... rustig maar onze vlucht naar Amsterdam staat nog steeds op 15 mei...... Nog wel! ;-)

Bedankt voor het lezen van ons verhaal en voor alle leuke reacties!!

Dikke Kuzz!!